Carlo Vive

 

Γένοβα, 20 Ιουλίου 2001, ακριβώς 15 χρόνια πίσω στο θυμητικό του νου η σημαδιακή ημέρα που ο καπιταλισμός έριξε το σπόρο της αδυσώπητης βίας σε όσους αντιστέκονται.

Δε βάζω εγώ μυαλό

ΑΡΗΣ είσαι για πάντα και παντού

Όταν όλα καταρρέουν, διαλυμένα, μισογκρεμισμένα, μαύρα και άραχνα. Όταν όλα δείχνουν ότι το τέλος, όσο άσχημο και πικρό και αν είναι, είναι προτιμότερο από το βασανιστήριο της ζωής να παραταθεί ακόμα λίγο. Όταν ο επιθανάτιος ρόγχος συνδυάζεται με τους χτύπους της καρδιάς σου. Όταν όλα είναι ζοφερά και το μέλλον δεν έχει καμία ελπίδα για ανατροπή στο θαύμα.

Από Καρδιάς…

Από Θεσσαλονίκη στα πέρατα της γης, για πάρτη του θεού μας όλα τα δρομολόγια ένα τσιγάρο δρόμος. Χωρίς δεύτερη σκέψη, μόνο με χαρά και ανυπομονησία για κάθε ταξίδι που θα ξεκινούσε και θα τελείωνε, όπως και αν τελείωνε. Ταξίδι που ποτέ δε σταμάτησε και δε πρόκειται ποτέ να κάνει στάση.