Το αληθινό

Αν δεν είσαι ένας/μια από εμάς δε μπορείς να καταλάβεις. Δε μπορείς να νιώσεις το αίμα που κυλά καυτό, να δίνει ρυθμό σε κάθε ικμάδα του κορμιού σου, τα χτυπήματα του εγκεφάλου παρέα με αυτή της καρδιάς.

101 και συνεχίζουμε….

Περήφανα, αγέρωχα, συντροφικά, χωρίς καβάτζα καμιά. Ξοδεύτηκαν 101 χρόνια και ακόμα εδώ, μπροστάρηδες και πιο ζωντανοί από ποτέ. Καυτό το αίμα να κυλά στις φλέβες μας, στεκόμαστε στο ίδιο σημείο ξανά, στο μάτι του κυκλώνα με τη μπόρα να μαίνεται κατά πάνω μας πιο λυσσασμένα από ποτέ.

Δεν είμαι καλά

Ναι δεν εξηγείται αλλιώς η σημερινή μας κατάσταση, μια μοναδικά επαναλαμβανόμενη στιγμή, η οποία έχει πάρει τη μορφή όλης μας της ζωής. Ξεκινώντας από τα πεζοδρόμια και τα ραντεβού των διαμαρτυριών, στα πέταλα όλης της γης.

Συναίσθημα όχι συμφέρον.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά αυτό το απόγευμα, όντας πιο χαρούμενος και ήρεμος μετά από πολύ καιρό, αλλά δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω όχι γιατί έχω να φοβηθώ κάτι όσον αφορά το μέλλον της ομάδας μου, το οποίο είναι αρκετά δυσοίωνο αλλά είμαστε εδώ και το παλεύουμε, αλλά για τις εξελίξεις που βιώσαμε όλοι χθες.

Κάπου υπάρχει η κόλαση

Κάπου υπάρχει η κόλαση, το όνομα της κανείς δε το γνωρίζει, σίγουρα όμως στον τόπο αυτό εξοντώνουν ανθρώπους και βασανίζουν τις ψυχές τους. Όλοι μας περάσαμε από εκεί κατά τη διάρκεια της σύντομης παρουσίας μας στον κόσμο αυτό και θα περάσουμε ακόμα αρκετές φορές.