Με λένε δρόμο

Παίρνω βαθιά ανάσα και τα βγάζω όλα από μέσα μου με τη μία. Όχι ακριβώς όλα, αυτά που γίνανε απόψε, μέσα σε λίγες ώρες, εκεί που όλοι λένε ότι καταλαβαίνουν, κατανοούν αλλά πάντα μα πάντα δείχνουν ότι δε νιώθουν τίποτα και απλά θέλουν να σε ξεφορτωθούν από τον μικρόκοσμο τους. Σαν σκουπίδι στον κάδο, κακό σπυρί που βγήκε σε ακατάλληλο σημείο και τους πονά και τους γδέρνει.

Δε βάζω εγώ μυαλό

ΑΡΗΣ είσαι για πάντα και παντού

Όταν όλα καταρρέουν, διαλυμένα, μισογκρεμισμένα, μαύρα και άραχνα. Όταν όλα δείχνουν ότι το τέλος, όσο άσχημο και πικρό και αν είναι, είναι προτιμότερο από το βασανιστήριο της ζωής να παραταθεί ακόμα λίγο. Όταν ο επιθανάτιος ρόγχος συνδυάζεται με τους χτύπους της καρδιάς σου. Όταν όλα είναι ζοφερά και το μέλλον δεν έχει καμία ελπίδα για ανατροπή στο θαύμα.

Στα γνωστά λημέρια

 

‘Ήρθε η ώρα να διαβούμε ξανά το ίδιο μονοπάτι, το τόσο γνώριμο για μας που θαρρείς έχει ονόματα δικά μας χαραγμένα στο διάβα του. Συνθήματα γραμμένα σε τοίχους, σημαίες που κυματίζουν ψηλά και οι φωνές μας, οι δικές μας φωνές, να δονούν την ατμόσφαιρα ξανά και ξανά και ακόμα μια φορά ξανά.

Το αληθινό

Αν δεν είσαι ένας/μια από εμάς δε μπορείς να καταλάβεις. Δε μπορείς να νιώσεις το αίμα που κυλά καυτό, να δίνει ρυθμό σε κάθε ικμάδα του κορμιού σου, τα χτυπήματα του εγκεφάλου παρέα με αυτή της καρδιάς.

Ματωμένος Χρυσός

Εμείς, οι πιστοί του Άρη Θεσσαλονίκης, είμαστε εδώ για 101 χρόνια και έχουμε σκοπό να μη σταματήσουμε ποτέ να μην είμαστε παρόντες στον τόπο αυτό. Τα ιδανικά και οι αξίες που είναι ακόμα εδώ από το μακρινό Μάρτη του 1914, μένουν ακόμα ατόφιες και αναλλοίωτες στο χρόνο, σε οτιδήποτε θα μπορούσε να κάμψει στο χιλιοστό όλα όσα πιστεύουμε και αντιπροσωπεύουμε.

Υποκρισία

Υποκρισία είναι όταν ενώ πιστεύω κάτι να λέω κάτι διαφορετικό, όταν το πρόσωπο που φανερώνω στους άλλους κατά βάθος δεν είναι το αληθινό μου αλλά ένα προσωπείο. Το ακριβώς αντίθετο από το γνήσιο, το αληθινό και ειλικρινές.

Από Καρδιάς…

Από Θεσσαλονίκη στα πέρατα της γης, για πάρτη του θεού μας όλα τα δρομολόγια ένα τσιγάρο δρόμος. Χωρίς δεύτερη σκέψη, μόνο με χαρά και ανυπομονησία για κάθε ταξίδι που θα ξεκινούσε και θα τελείωνε, όπως και αν τελείωνε. Ταξίδι που ποτέ δε σταμάτησε και δε πρόκειται ποτέ να κάνει στάση.

Άντε και καλά κέρδη

 

Σε καλή μεριά ρε παιδιά…….απλά να ξέρετε ότι όποιος σκάβει το λάκκο του αλλουνού….στο τέλος πέφτει ο ίδιος μέσα…

 

Μανιφέστο

Σήμερα ήταν η πρώτη φορά που ξύπνησα κανονικά, μπόρεσα να κοιμηθώ κάπως σχετικά καλά, ενώ έχει αγώνα η αγαπημένη μου ομάδα ο Άρης. Μπορώ να πω πως είναι κάτι που έχει αρκετό καιρό να συμβεί, πάντοτε στα δύσκολα παιχνίδια και στις ακόμα πιο ζόρικες καταστάσεις, οι αισθήσεις ήταν πάντα σε εγρήγορση και το τελευταίο που χρειαζόταν ο οργανισμός μου ήταν ο ύπνος.

Εμείς δεν είμαστε από εδώ….

Θα ξεκινήσω με ένα μεγάλο σεβασμό στα αλάνια που σήμερα έδωσαν ότι είχαν και απέδειξαν σε μεγάλο βαθμό ότι έχουν κάτι που χτυπάει δυνατά μέσα τους. Τους λύγισε η απειρία αλλά έτσι είναι αυτά, αν είχαν έρθει άλλα αποτελέσματα διαφορετικά, τώρα απλά θα λέγαμε για το λαμπρό μέλλον που έχουμε μπροστά μας.